Luipaardlelie: een grote gevlekte lelie
De luipaardlelie, Lilium pardalinum, is een grote botanische lelie van de familie Liliaceae, afkomstig uit Noord-Amerika, een soort van hetzelfde type als de martagonlelie (Lilium martagon), maar groter. Het dankt zijn lokale naam aan: flamboyante kleuren van de bloemen, oranjerood gevlekt met paars, panter- en luipaardstijl.
De vaste plant heeft de vorm van zeer grote bloemstelen, dun maar stijf, tussen 1 en 2 m hoog, soms meer voor bepaalde rassen in natuurlijke omstandigheden. De bladeren zijn in kransen geplaatst, zoals kronen, op verschillende niveaus door de stengel. Ze zijn groen, vrij helder, lang en smal. de blad is bladverliezend. De zomer zomerbloei, meestal in juli, in trossen. Lilium pardalinum draagt gemiddeld 8 bloemen per steel, volledig open, bijna omgekeerd, bloemblaadjes naar boven, meeldraden naar beneden uitsteken.
De bollen heel graag wortelstokken. Het zijn geschubde bollen met kleine wortels op alle niveaus, zelfs net onder in de vegetatie. De plant verspreidt zich horizontaal, met de vorming van nieuwe bollen tegen de oude.
Gebruik van luipaardlelies in de tuin
Lilium pardalinum groeit van nature in vochtige gebieden van Californië, in de buurt van waterwegen en natte weiden. De natte hoeken van de tuin zijn daarom een interessante optie om het te planten, zolang de regio niet te koud is en vooral waar de grond zeer goed gedraineerd is, zelfs stenig en rotsachtig. Het kan ook worden gebruikt aan de rand van een heg, in een bed of als een geïsoleerd onderwerp; waarom niet in een pot, maar je moet wel rekening houden met de omvang van de begroeiing.
DE'associatie met andere vaste planten vormt geen enkel probleem: hij is niet bang voor concurrentie, staat boven anderen en houdt van schaduw van zijn voet. Je kunt hem associëren met andere lelies, kleiner en/of in complementaire kleuren zoals de witte lelie (Lelie candidum), koninklijke lelie (Lilium regale) of Leichtlin's gele lelie (Lilium leichtlinii), of nogmaals, komend uit de Liliaceae en blijvend in deze "dierlijke" toon, de tijgeriris (Belamcanda chinensis)…
Luipaardlelie kweken
Verdieping en locatie
Luipaardlelie heeft een nodig rijke grond, vochtig in de lente en vroege zomer, en vrij droog na de bloei en in de winter dus perfect gedraineerd om onze "koelere" klimaten te compenseren. Het ondersteunt steenachtige bodems.
Welke tentoonstelling?
Het is een plant die houdt van de volle zon of halfschaduw.
Lilium pardalinum: plantage
Luipaardlelie crasht in de lente of herfst. We maken een gat veel breder en dieper dan de bollen. De aarde wordt bewerkt met veel zand, stenen en rijpe compost. De bollen worden dan geplaatst 15 cm diep (lees: Bollen: plant op de juiste diepte): De dikte van de grond boven de bollen moet minimaal twee keer de hoogte van de bollen zijn. De bollen zijn afgedekt en de locatie gemarkeerd.
Vegetatie begint op zijn best pas in april en de plant doet er een paar jaar over om te bloeien.
onderhoud
Het is een plant die lang nodig heeft om te settelen en helemaal niet graag verplaatst wordt. Wat betreft inputs, vermijd turf (of veengronden) en geef de voorkeur aan compost. Aan de plaagkant, kijk uit voor kevers die het gebladerte aanvallen. Geen ander bijzonder onderhoud op te merken!
Vermenigvuldiging
- De vermenigvuldigen gebeurt voornamelijk door deling, zonder de moederplant te veel aan te raken, die niet graag gestoord wordt: de kleine bollen worden verwijderd als de lelie in rust is, zodra de bladeren geel worden.
- Kan ook snij de schubben van de bol af moeder, door 2 of 3 schubben per plant te nemen die al goed ingeburgerd zijn, ook in de herfst of winter.
- De vermenigvuldiging met zaad is mogelijk, maar complexer omdat de zaden niet gemakkelijk te verkrijgen zijn.
Ondersoorten en variëteiten van luipaardlelie
Er zijn 5 ondersoorten van Lilium pardalinum in de natuurlijke omgeving of gekweekt door verzamelaars:
- Lilium pardalinum subsp. wigginsii
- Lilium pardalinum subsp. pardalinum
- Lilium pardalinum subsp. vollmeri
- Lilium pardalinum subsp. pitkinense
- Lilium pardalinum subsp. Shastense
Andere interessante gevlekte lelies
- De Zalm Tijger Lelie : Aziatische hybride lelie, gemiddeld 1 m hoog. De bloemen zijn poederroze met een lichtgeel hart gespikkeld met bruin;
- Leichtlinii lelie : soort inheems in Japan, hoogte tussen 0,70 en 1,70 m, vrij gemakkelijk te kweken, met felgele bloemen en rustiek tot -19 ° C;
- De lelie van Tigrinum Splendens : vrij algemene soort, inheems in Azië, met oranje bloemen met paarse stippen.
Deze planten zijn meestal verkrijgbaar in bollen in de herfst.
LIS LUIPAARD IDENTITEITSKAART
- Oorsprong : Noord Amerika
- Familie : Liliaceae (Liliaceae)
- Vriendelijk: Lelie
- Soort : pardalinum
- Type : sierbolvormig kruidachtig
- Toepassingen : massief, helling, geïsoleerd onderwerp, voor een haag
- Grootte en poort: : rechtopstaand plukje, gemiddeld 1 tot 2 m hoog en 60 cm breed
- Wortelsysteem : bolvormig
- Gebladerte : elliptisch, groen, bladverliezend
- Bloemen : rood gevlekt
- Blootstelling : halfschaduw tot zonnig
- Grond : rijk, humus en vooral goed gedraineerd
- Watervereisten : gemiddeld maar regelmatig
- Planten : lente of herfst
- Bloeiend : juli
- Vermenigvuldiging : liever per divisie
- winterhardheid : zeer winterhard, -20 ° C
- Bijzonderheden : geurende bloem, bloemen voor boeketten.
