Waarom is het gebruikelijk om wonden veroorzaakt door snoeien te beschermen?
Het snoeien van bomen (vooral fruitbomen, maar niet alleen) is een praktijk die periodiek wordt toegepast (zelfs misbruikt) en die talrijke verwondingen veroorzaakt, waardoor het hout bloot komt te liggen. Goud, hout zonder schors is niet langer beschermd tegen ziekteverwekkers in de lucht (schimmels, bacteriën)of vochtigheid; kortom een agressieve omgeving die verantwoordelijk is voor verschillende ziektes die de boom verzwakken.
Laat maar ! Om dit gebrek aan bescherming te verhelpen, hebben tuinders en boomverzorgers de oplossing bedacht: de installatie van een nieuwe beschermende huid in de vorm van verband. We genezen een tak zoals we een gebroken knie genezen.
Sealants, helende, helende balsems
Deze verbanden noemen we ze sealants, cicatriizers of helende balsems. Deze afdekproducten, meestal samengesteld uit harsen, harsoliën, terpentijn, plantaardige oliën, klei, bijenwas, propolis, enz., worden daarom gebruikt na het snoeien, op alle blootgestelde delen van het hout, om een barrière te vormen tegen uitwendige schimmels en water.
Sommige hebben meer uitgesproken schimmelwerende eigenschappen (propolis, klei), andere lijken het zelfverdedigingsproces van de boom te stimuleren (de vorming van een bedekkende kraal), maar geen van hen heeft het vermogen om beschadigd weefsel te regenereren, dwz om wonden te helen.
Noorwegen teer: ineffectief en gif.webptig
Het gebruik van Noorse teer om snoeiwonden af te dekken is niet meer relevant. Naast de bewezen ineffectiviteit tegen parasitaire schimmels, is er de toxiciteit die zou leiden tot de necrose van levende cellen en de vertraging van de vorming van de bedekkende korrel.
Het verdedigingssysteem van de boom
We weten al tientallen jaren dat de boom heeft zijn eigen verdedigingsmechanisme bij verwondingen: niet in staat om zieke of gewonde delen te genezen, isoleert hij ze door beschermende barrières op te zetten die door specifieke cellen worden gevormd, voorkomen van de verspreiding van infectie of ziekteverwekkers naar de gezonde delen. Dit principe wordt de compartimentering (CODIT: Compartiment van verval in bomen). Het gewonde gebied wordt als tweede hersteld.
In dit zelfgenezingsproces is de implementatie van een herstelproduct niet erg nuttig en kan het zelfs een pervers effect hebben: Sealants hebben de neiging om een vochtige, warme omgeving rond de wond te creëren, bevorderlijk voor de ontwikkeling van schimmels en voor het "ontwaken" van pathogene micro-organismen die specifiek zijn voor de boom.
De zwakke punten van compartimentering
de compartimenteringsproces is zeer effectief bij het snijden van een tak met een diameter van niet meer dan 5 cm. Maar hoe groter de wond, hoe langzamer de compartimentering plaatsvindt en de rot kan tijd krijgen om in te zetten.
Het probleem doet zich ook voor als: de maat is niet correct gedaan (op de juiste plaats, met schoon, scherp gereedschap, op het juiste moment, etc.) of als de boom in slechte gezondheid en groeikracht verkeert.
Bovendien is bij sommige soorten bomen de oprichting van de beroemde barrières vrij traag en minder effectief. Dit is met name het geval bij berk, kers, appel of pruim.
Putty of niet? Een vraag waarover wordt gedebatteerd
Geconfronteerd met de zwakte van het zelfherstellende proces van de boom en de hierboven beschreven kritieke situaties die daaruit kunnen voortvloeien, zijn sommigen van mening dat het gebruik van kitten de beste oplossing blijft om de boom gezond te houden. De wetenschap heeft helaas nog geen beslissing genomen over de vraag waarover nog steeds wordt gedebatteerd onder tuinders en professionals.
Om de risico's te beperken, is het enige advies dat kan worden gegeven: beperk maten zo veel mogelijk !
