Algemeen
Het land op hoogte, waar de winters koud en sneeuwachtig zijn en de milde zomers worden gekwalificeerd als bergtuinen. Niets is echter hetzelfde tussen een tuin in de Pyreneeën, het Centraal Massief of de Alpen. De winterhardheidszones zijn niet hetzelfde. Evenals endemische en wilde planten, die elke tuin altijd zijn eigendom van het land geven. Gemakkelijk te herkennen door lokale kwekers, het zou zonde zijn om niet een paar exemplaren op te nemen.
Aan de andere kant, met betrekking tot de keuze van geïmporteerde soorten, is de reflectie heel anders. En we moeten even terug naar de bron. Planten dragen vaak het antwoord in zich. Er is dus weinig risico op het maken van een fout door te kiezen voor planten waarvan de naam het woord bevat alpestris (bergen), alpinus (Alpen), rupestris (rots) of petraeus (steen). Het is vooral belangrijk dat de soort sneeuw en kou kan weerstaan zonder te ontdooien. Voor de rest zal elke plant je vertellen wat je moet doen terwijl je de tijd neemt om hem te observeren.
De berg in bloei
Als de sneeuw helemaal verdwenen is, zijn het de lente- en zomerbloemen die de berg aankleden. En als we de reputatie van hun nectar, die berghoning is, mogen geloven, dan moeten ze wel verdomd mooi zijn! Onder de meest opmerkelijke vinden we natuurlijk de bergbosbes of bergbarbeel (Centaurea Montana). Een van de sterren van hoogtetuinen. De plukjes bloemen, van blauw tot paars tot wit, worden elk voorjaar meer en meer herboren en sublimeren alle bloembedden.
De Europese trol (trollius europaeus) ontsnapte ook niet aan het podium. Net als een tulp verlicht dit gouden symbool van de Scandinavische bergen het kreupelhout en vochtige gazons met zijn gele bol. Eindelijk tussen de al te bekende sneeuwklokjes, krokussen en Cd.w.z, er is een bergbol, afkomstig uit de Alpen, die altijd een sensatie in tuinen creëert dankzij zijn elegante bloemstengel met bloemen in roze en mauve tinten. Het is de martagonlelie (lelie martagon), een zeldzame soort die anderszins wordt beschermd en in bepaalde natuurparken niet in het wild mag worden geoogst.
Medicinale planten
De berg is de tuin van Eden voor de meeste geneeskrachtige planten. Ze zijn hier thuis. Zelfs de meest gepassioneerde gewone tuinier zou ze niet alle kracht kunnen teruggeven die ze er van nature uit halen. Zoals de essentiële gentiaan en in het bijzonder zijn blauwe neef (gentiana aucalis L.), makkelijker te kweken dan geel. Daarna komen vlierbessen en absint. Dan, de romantische borage (Borago officinalis) waarvan de struiken met sterbloemen hommels en vlinders aantrekken. De geurige lievevrouwebedstro (asperula odorata) ook, die zich onder onze voeten ontrolt tapijten van groen hier en daar ontsierd door een paar verspreide witte bloemen. Of de nieuwsgierige knoflook van de beren (Allium ursinum), in het kreupelhout herkenbaar aan zijn lange ovale bladeren (niet te verwarren met lelietje-van-dalen) en zijn witte bloemschermen. Zijn eigenschappen, bekend onder de Kelten, zouden veelvoudig zijn en worden vandaag de dag nog steeds nauw bestudeerd door het gebied van diëtetiek.
Berg rotstuin
Zelfs rotstuinplanten vinden hier hun geluk. Want net als de mediterrane tuinen heeft de berg ook bijzonder interessante onderwerpen om een stuk droge en rotsachtige grond te garneren. Beginnend met wat winterharde sedum zoals sedum in Croix of Montereal. Een soort die inheems is in de Alpes de Haute Provence, zijn donkergroene bladbedekking is een uitstekende bodembedekker voor rotstuinen, net als de sedum rupestre angelina.
In dezelfde geest, de huislook van de bergen (sempervivum montanum) is het vermelden waard. Uit de vetplantenfamilie is hij behoorlijk koloniserend, maar vooral zijn dikke en donzige bladeren onthullen in de zomer een paar kleine roze bloemen aan het einde van de stengel …
Heide zijn eindelijk uitstekende bergplanten zoals sneeuwheide, of de Alpen (erica carnea) waarvan de kleine roze of witte bloemen, afhankelijk van de cultivar, altijd een klein effect hebben op een besneeuwd tapijt.
