De physocarp, een struik uit Amerika
Physocarpus opulifolius is inheems voornamelijk in het oosten van de Verenigde Staten en Canada. De botanische naam verwijst naar de vorm van de vrucht waarvan de kelk de vorm heeft van een blaas, en de gelijkenis met het blad van de obier viburnum. Er zijn een tiental variëteiten die vooral verschillen door de kleur van hun blad.
Hout met 7 schors
De paardestaartbladige physocarp is een bladverliezende struik, die het maximum bereikt 2,5 tot 3 meter hoog en even breed. Het wordt gekenmerkt door een compacte en ronde vorm die de neiging heeft zich in de tijd te verspreiden.
De gebogen takken dragen bladeren met drie of vijf lobben, waarvan de randen onregelmatig getand zijn. De typesoort draagt bladeren die aanvankelijk groen zijn en in de herfst bronsgeel worden. Er zijn cultivars met zeer decoratief blad, zoals: 'Diabolo', waarvan de bladeren hun behouden mooie donkerpaarse kleur van lente tot herfst met een bijna zwarte verkleuring in de zomer.
In juni-juli verschijnen zeer lichte bloemtuilen. De knoppen zijn roze en bloeien dan in clusters van kleine witte bloemen met uitstekende meeldraden. Ze geven kleine, framboosrode blaasjesachtige vruchten.
Blaffen, die de physocarp de naam boom geeft met de zeven blaffen, is aanvankelijk roodachtig en vallen op in beige, oker of bruine banden.
Cultuur en vereisten van physocarpus
Doorlatende humusrijke grond
De physocarp waardeert vers en vruchtbaar land, rijk aan organische stof, daardoor wat zuur, maar goed doorlatend. Een land dat niet te droog en niet te kalkrijk is, past daar perfect bij.
Beschut tegen de brandende zon
In koele streken gedijt het in de zon, elders is het beter om het te installeren in halfschaduw, omdat hij de hitte en de droogte vreest die zijn gebladerte aantasten.
Winterhardheid en weerstand
Het verdraagt zonder probleem -25 ° C en is niet onderhevig aan geen ziekte of aanval door parasieten.
Snoeien na de bloei
Snoeien helpt het midden van de struik te ventileren, waarvan de takken elkaar vaak kruisen en voorkomt dat het haar verliest. Verminder belangrijke vestigingen met een derde per jaar. Verwijder af en toe een oude tak aan de basis. Zeer oude exemplaren kunnen eruit gekapt worden, de physocarpus laat gemakkelijk stronk vallen.
