Rassen aangepast aan de terroirs
De oude rassen zijn vooral lokale variëteiten. Voordat er grote industriële zaadgroepen bestonden, produceerden boeren en tuinders hun zaden zelf. Ze hielden een deel van hun oogst voor het jaar voor het planten van het volgende seizoen. Uit dit werk van vrijwillige of onvrijwillige selectie, generatie na generatie, zijn duizenden soorten groenten en fruit geboren, aangepast aan verschillende bodems, vormen, kleuren en zeer gevarieerde smaken. Deze cultivars vormen een enorm genetisch reservoir waar de mens gebruik van kan maken om nieuwe variëteiten te creëren. Oude rassen kweken betekent dus meewerken aan het behoud van de biodiversiteit en een cultureel en levend erfgoed zeer waardevol voor onze toekomst.
Maar de oude rassen presenteren ook een ecologisch belang. Ze dragen in hun genen het aanpassingsvermogen dat ze hebben kunnen ontwikkelen in het licht van bijvoorbeeld verschillende grondsoorten, maar ook in het licht van de klimatologische nuances van elke regio. Wanneer ze worden gekweekt in hun regio van herkomst, zien we dat ze het beste van zichzelf geven en dat ze bijzonder resistent zijn tegen ziekten en plagen, zonder het gebruik van producten.
Nieuwe rassen vol belofte
Als innovaties in de sierteelt gezocht worden, worden ze bij groentegewassen soms afgewezen. Het beeld van het zaad waarmee in het laboratorium is geknoeid, van de 'technologische variant', schrikt veel tuinders en consumenten af. De nieuwe tomatenrassen zijn beschuldigd van het hebben van geen smaak terwijl men vermoedt dat de nieuwe soorten aardappelen of appels alleen aan de eisen van industriëlen voldoen. Nochtans, het is wenselijk om de rassen te blijven ontwikkelen, met name om zich aan te passen aan veranderingen in groeiomstandigheden, klimaatverandering, nieuwe ziekten en nieuwe plagen. Veel recente variëteiten brengen echte verbeteringen op deze verschillende gebieden, zonder andere kwaliteiten (smaak, uiterlijk, conservering, enz.) te verwaarlozen.
Valse oude variëteiten?
Het enthousiasme van de consument voor oude rassen is de zaadproducenten en groente- en fruittelers niet ontgaan. Omdat deze variëteiten niet zijn aangepast aan de normen van intensieve en gestandaardiseerde teelt, hebben ze "kopieën" gemaakt van de meest populaire erfstukvariëteiten, die in feite moderne variëteiten die alleen de naam van het oude hebben. Helaas hebben deze kopieën vaak niet dezelfde smaak als de originele variëteiten en doen ze niets om de biodiversiteit te beschermen. Zo heeft de beroemde tomaat 'Coeur de Boeuf' die heel vaak in de schappen van supermarkten te vinden is, niets te maken met de echte 'Coeur de Boeuf', een oude variëteit van Italiaanse oorsprong die zeer wordt gewaardeerd om zijn smakelijke vruchtvlees. Dus fans van oude variëteiten, als deze goocheltrucs je vermoeien, heb je nog steeds een oplossing, en verreweg de eenvoudigste: zelf je groenten en fruit kweken!
